Uitvaart Winston Churchill
Op 30 november 1874 zag Winston Churchill het levenslicht in Blenheim Palace een paleis nabij Woodstock dat een van zijn voorouders Hertog van Marlborough in 1704, na de slag van Blenheim, cadeau had gekregen. Winston groeide op in een aristocratische familie en kreeg later met zijn echtgenote Clemntine Hozier zelf vijf kinderen.
Toen hij op zijn 65ste voor het eerst premier van Groot-Brittanië werd, had hij er al een carrière als militair en journalist opzitten. In de eerste van zijn twee ambtstermijnen speelde 'de oorlogspremier' een belangrijke rol in de overwinning van de geallieerden. Toen Winston op 90-jarige leeftijd overleed aan de gevolgen van een beroerte aarzelde Queen Elisabeth II dan ook geen moment om hem omwille van bewezen diensten om van de begrafenis Churchill een echte staatsbegrafenis te maken.
Begrafenis Winston Churchill wereldwijd massaal gevolgd
Voorafgaand aan zijn begrafenis werd het lichaam van de oud-premier, geheel volgens het protocol, drie dagen lang opgebaard in Westminster Hall, het oudste deel van het Westminster Palace in Londen. De eigenlijke Winston Churchill begrafenis vond plaats in st. Pauls Cathedral waar onder andere admiraal Nelson en de hertog van Wellington Arthur Wellesley begraven liggen.
Als eerbetoon voor de gewezen premier werden de klokken van de Big Ben op die dag stilgezet terwijl de great Tom Bell van de kathedraal juist wel luidde zoals dat normaal alleen gebruikelijk is bij uitvaarten van de leden van de koninklijke familie of bij de begrafenissen van bisschoppen. In heel Europa zaten het moment van de begrafenis Churchill 350 miljoenen mensen voor de televisie waaronder 25 miljoen Britten. Alleen Noord-Ierland besloot, uit wel gekende politieke overwegingen, om de Winston Churchill begrafenis niet uit te zenden.
In de kathedraal waren op die 30ste januari van 1965 afgevaardigden van maar liefst 120 landen aanwezig waaronder uiteraard Queen Elisabeth zelf, maar naast haar ook de toenmalige Franse president Charles de Gaulle en koning Constantijn van Griekenland. Voor Nederland waren het vorstenpaar koningin Juliana en prins Bernhard naar de Britse hoofdstad afgereisd.
Na begrafenis Churchill bijgezet in familiegraf
Na de Winston Churchill begrafenis werd het lichaam van de oud-premier op eigen verzoek overgebracht naar Bladon een dorp vlakbij Woodstock in Oxfordshire waar hij werd bijgezet in het familiegraf op Saint Mary's Churchyard. De reis van Londen naar Bladon maakte het stoffelijk overschot van Winston Churchill op een voor de gelegenheid speciaal beschilderde wagon van 'de begrafenistrein'. De trein vertrok voor deze laatste trip op de dag van de begrafenis Winston Churchill vanuit Waterloostation en werd daarvoor na de kerkelijke plechtigheid vanuit de Kathedraal over de rivier The Theems onder grote publieke belangstelling naar dit station gevaren met de MV Havengore.
De havenarbeiders brachten de oud-premier op hun eigen manier nog een pakkend eerbetoon door op het moment dat de boot aan de hijskranen op de oever voorbijgleed de grote armen van deze immense kranen voorover in de richting van het water te laten zakken zodat ze als het ware een laatste buiging maakten voor de betreurde Churchill. De Royal Artillery vuurde dan weer 19 koninklijke saluutschoten af terwijl de Royal Airforce 16 Electric Lightnining Fighters over Londen liet vliegen.
De begrafenis was voor Churchill lang niet het laatste eerbetoon
Dat de Britten hun oorlogspremier zelfs decennia na zijn dood nog lang niet vergeten zijn, werd bewezen toen lang na zijn begrafenis Winston Churchill in 2002 in het BBC programma 100 Greatest Britons verkozen werd tot de invloedrijkste Brit uit de lange geschiedenis van het land. Hij ging daarbij onder meer grote beroemdheden als William Shakespeare, Newton en Lady Diana vooraf.
Winston Churchill was in zijn lange leven dan ook zoveel meer dan alleen die acht jaar dat hij zijn land als eerste minister diende. Hij was, ook buiten de politiek, een veel geziene en besproken figuur. Zo ontving hij als één van de weinige Europeanen het Amerikaans ere-staatsburgerschap en ontving hij in 1953 de Nobeleprijs voor Literatuur voor zijn boek de geschiedenis van de tweede wereldoorlog.
Bovendien stond Churchill erom bekend dat hij van sigaren, Scotch Whisky en katten hield. Ook zijn gevoel voor humor was legendarisch. Zo gaat het verhaal dat hij, nadat hij een keer zwaar was uitgevallen tegen een van de katten die vervolgend dagenlang niet thuis kwam, een bordje in de tuin plaatste met daarop de woorden 'please come home, all is forgiven.' Ook om gevatte one liners zat Winston Churchill nooit verlegen.
Wetende dat hij door sommigen eerder gehaat dan geliefd werd omdat zijn bijdrage aan het beëindigen van de Tweede Wereldoorlog in de Duitse stad Dresden voor heel veel onschuldige burgerslachtoffers gezorgd had, liet hij optekenen: 'Heb je vijanden? Dat is mooi. Dat betekent immers dat je in je leven ergens voor opgekomen bent.'
